Dit vind ik een hele lastige vraag om te beantwoorden, maar ik denk dat ik hier een hele voorzichtige ‘ja’ kan zeggen. Misschien niet een volmondige ‘ja’, maar ik had wel een keer een vreemd gevoel gehad tijdens mijn zwangerschap. Noem het moederinstinct, voorgevoel, vreemd gevoel of iets dergelijks, maar er was een bepaald ‘vreemd’ gevoel. Ik vind het heel lastig om dit te verwoorden, omdat ik niet zo kan zeggen dat ik het gevoel had dat mijn ongeboren baby zou overlijden.
Twee keer tijdens mijn zwangerschap heb ik dit rare gevoel gehad. Een gevoel wat ik niet kan omschrijven. Om het te verduidelijken, het was niet een gevoel dat door mijn hoofd ging van ‘mijn kind zal doodgaan’, maar echt een onverklaarbaar raar gevoel. Iets waar je je vinger niet op kan leggen.
Nu achteraf kan ik dat ‘rare gevoel’ een beetje verklaren. Het was dus waarschijnlijk een soort voorgevoel. Als ik de afloop toen zou weten, had ik er natuurlijk alles aan gedaan om het overlijden van mijn baby te voorkomen. Na afloop bleef dit gevoel aan mij knagen. Had ik mentale signalen gehad? Waarom kon ik dat toen niet herleiden dat het met mijn baby te maken had? Waarom kan ik het niet verklaren?
Deze vraag heb ik ook bij mijn psycholoog neergelegd. Wat was dit voor gevoel? Ik heb enorm met mijzelf zitten worstelen, omdat het een soort van schuldgevoel leek. De psycholoog verklaarde het als een oersterk moeder kind band. Een soort signaal van mijn kind naar mij dat er iets niet ok was.
Alles wat ik doe, doe ik op mijn gevoel. Als het is over het moederschap, zakelijke beslissingen, mensen om me heen en noem maar op. En mijn gevoel had me tot nu toe nog nooit in de steek gelaten. Tot op het moment dat mijn kind overleed. Dat kwam als donderslag bij heldere hemel en die zag ik niet aankomen. Het was onverklaarbaar voor mij. Ik vond het heel lastig om weer vertrouwen in mijn gevoel te krijgen, omdat ik mij in de steek gelaten voelde door mijn eigen gevoel waar ik altijd blindelings op kon vertrouwen.
Hoe dan ook zou ik het tot op de bodem uit zoeken wat zijn overlijden heeft kunnen veroorzaken, ondanks de waardeloze uitslagen in het ziekenhuis. Ik kon voor mijzelf nooit verklaren waarom mijn kind was overleden. Ik kon me er niet bij neerleggen en accepteren dat zoiets ‘pech’ wordt genoemd. Daar geloof ik namelijk niet in. Alles heeft een oorzaak en zo ook het overlijden van mijn baby.
