Vandaag precies is het precies 95 weken geleden dat je ter wereld kwam. Je kwam compleet en was prachtig, maar helaas zonder een kloppend hartje. Het zijn alweer of juist nog maar 95 weken geleden, maar voor mij lijkt het de dag van gister. Jou verliezen is de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven geweest. Een wond die heel langzaam heelt, maar voor eeuwig een litteken achterlaat.
Vanaf het moment dat ik je niet meer voelde en bevestigd kreeg dat je niet meer leefde, stortte mijn leven compleet in. Ik kon het niet verkroppen dat dit zomaar kon gebeuren. Wekenlang heb ik het internet afgespeurd om te zoeken naar antwoorden. Antwoorden die ik nergens kon vinden. Er werd ons gezegd dat het ‘domme pech’ zou zijn, maar later bleek het gewoonweg een ‘doofpotaffaire’ te zijn.
Er was wel duidelijk iets aan de hand. Jouw buikomvang daalde gigantisch en mijn placenta werkte dus blijkbaar niet voldoende om jou volledig te voorzien. De daling in jouw buikomvang werd gezien, geconstateerd en vervolgens compleet genegeerd door de verloskundige. Daarna durfde ze doodleuk te vertellen dat ze helemaal niets kon vinden wat maar enigszins een verklaring kon geven voor jouw dood. Terwijl alles haar op een presenteerblaadje was gegeven.
Dat er zulke akelige personen op de wereld zijn, die dit zomaar laten gebeuren. Bewust of onbewust. Het lef hebben hierover te liegen en er alles aan proberen te doen, om zichzelf vrij te pleiten. Had zij na haar constatering direct ingegrepen door mij door te sturen voor vervolgonderzoek, dan was jij vandaag de dag levend bij ons. Nu leef je voor altijd in ons hart en elke minuut van de dag mis ik jou. De wetenschap dat alles ons bespaard had kunnen blijven en jij gewoon bij ons zou kunnen zijn, maakt het voor mij soms lastig te accepteren.
Iedere dag ben ik dankbaar voor je grote broer, zus en klein broertje die onze zonneschijn in het leven zijn. Ondanks dat je hier fysiek niet bent, zal je altijd bij mij zijn. Daarom brand ik 15 oktober 2018 speciaal een kaarsje voor jou en voor alle sterrenkindjes. Voor alle ouders die hun kindje hebben verloren en moeten leven met een eeuwig gemis.
Spread the word #babylossawarenessweek
Na weken weer even op je blog, stuit ik op dit bericht. Met een brok in mijn keel lees ik jullie pijn en verdriet. Het doet mij weer beseffen hoe dankbaar je mag zijn als mama zijnde je kind gezond en wel bij je te hebben.
Sterkte lieverds💋
Dank je voor je bericht! X
Wat heb ik met jullie allemaal enorm te doen, ik wens jullie enorm veel liefde en kracht💕 Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen..
Zo verdrietig om te lezen en niet te begrijpen, ik wens jullie heel veel kracht samen.
Zo zwaar en zo moeilijk. Wens jullie heel veel sterkte en kracht toe
Gelezen met tranen in mijn ogen. Wat heftig zeg!
ach wat een triest verhaal….heel veel sterkte
Dit raakt me zo erg, heel veel sterkte meid ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is 🙁
Ik kan me voorstellen dat er geen moment voorbij gaat dat het niet in je gedachten is en dat dit kleintje altijd een speciaal plekje zal hebben.
Helaas weet ik hoe het voel heel veel sterkte
Wat heb je dit indrukwekkend geschreven, ik krijg kippenvel! Heel veel liefs <3
Dank je!